STERVEN EN ROUW

Niet ieder afscheid is een verlies. Ik ben er het mee eens dat dit in het begin wel zo voelt Een aantal jaren geleden heb ik mijn dochtertje verloren. Op dat moment voelde het als een heel groot gemis. Nu jaren later zie ik dat het het begin is geweest van iet nieuw, iet s moois waar zij volop deel van uitmaakt.Zij heeft me laten zien dat ondanks het feit dat ze niet meer hier is zeer toch altijd zal zijn. Met haar hulp heb ik geleerd om nieuwe wegen in te slaan, om dingen los te laten die ik toch niet kon veranderen en daar hoorde ook bij haar los te laten. Ik denk dat als je terug kunt kijken naar alle fijne dingen die je met die persoon meegemaakt heb je het misschien niet meer zo zult zien als een verlies, maar meer als iets fijns waar je deel van hebt moegen uitmaken. Zo ervaar ik nu de korte tijd die ik met mijn dochtertje gehad heb. En de weg hiernaartoe was niet gemakkelijk en nu nog steeds ervaar ik het soms al gemis. Maar als ik dan denk aan de fijne korte tijd die zij bij ons was en hoeveel vreugde ze ons in die tijd gebracht heeft, word ik weer vrolijk en verdwijnen de sombere gedachte.

Dankjewel Anne, dat je dit tere verlies met ons wilt delen. Ik vind het ontroerend om te lezen hoe je dochter je geleerd heeft om nieuwe wegen in te slaan, om dingen los te laten en dat de korte tijd dat jullie samen waren heel fijn en vreugdevol is geweest!